Sigarayı bırakmak… 1. Gün

   Her geçen gün bırakması daha da zorlaşan ve geri dönüşü olmayan bir yola girmeye başladığım bu bağımlılığa bir son vermem gerekiyordu. 3 yıl önce karanfilli sigara ile başladığım bu maceraya veda etmek öyle kolay bir iş değil. Moralini yüksek tutmalı ve sigarayı bırakmayı gerçekten istemeli insan. Daha önceki tecrübelerimden bildiğim üzere kafada bitmeyen sigara hayattan çıkmıyor. En fazla 2 gün içmedikten sonra katlanarak geri dönüyor ve 1 paket içerken günde 1.5 hatta 2 pakete çıkabiliyor insan.

   Öncelikle belirtmek isterim ki, almış olduğum bu kararımda sigara fiyatlarına gelen zamların hiçbir etkisi yoktur.   Tamamen sağlıkla ilgili falan.

   Bırakma kararını 3 gün önce vermiştim ve çok şanslı bir şekilde ertesi gün grip oldum. Prensip ve can havli olsa gerek, boğazım acıdığı zaman sigara pek içmem. Başlama gününü evime geldiğim gün, yani bugünü, seçmiştim ve havaalanında yasak oluşu sayesinde uçağa binene kadar pek aklıma gelmedi açıkçası. Uçakta kitap okudum az bir süre, sonrada uyuyakalmışım zaten. “İnince hemen sigara yakmam lazım!” gibi bir düşünceyi de böylece atlatmış oldum. Yolculuk heyecanı yerini İstanbul’un muhteşemliğinin tadını çıkarmaya bırakırken eve doğru yola çıktım. Özlüyorum İstanbul’u, o ayrı bir konu tabi. Her zamanki gibi yine yapılan değişikliklere vermiştim dikkatimi. Yollar değişiyor, güzergahlar değişiyor, binalar, kaldırımlar, duraklar, her şey değişip duruyor İstanbul’da, yakalamak zor uzun süre ayrı kalınca. Derken eve geliyorum, kahvaltı yapıp gece uyuyamadığım uykumu almak üzere yatağa bırakıyorum kendimi. Yemek arkasını da atlattım, rahatım. Uyandıktan sonrada aklıma gelmedi hiç, daha çok ailemle sohbet ettim, her sigara yakışlarında sigaralarını süzerek. Canım istemedi ama alışkanlık işte eksiklik hissediyor insan gereksiz yere. Muhabbet uzadı gitti, hasretimizi giderdik ve zaten akşam olmuştu bile. Sadece akşam nette gezinirken sigara içen bir adamın resmini gördüğümde biraz sıkıntı çektim ama dayandım. Hala yorgunum, o yüzden çok geç olmadan yatmayı düşünüyorum. Yani ilk günü kazasız atlatmış bulunuyorum.

   Grip olmuş olmamın çok büyük etkisi var aslında ilk gün ihtiyaç hissetmemiş olmama ama bu sefer kararlıyım. Güç benimle.   Bir de her an mutlaka yanımda sigara bulunduruyorum ki tamamen kafamda bitireyim ve irademi geliştirebileyim. Bırakmak için sigara almamak ya da bitmesini beklemek bana pek mantıklı gelmiyor. Bence her an ulaşabileceğin bir yerde olmalı ve onu içmemeyi seçmelisin. İnanmalı insan önce kendine. Ciddi olarak zararlarını düşünüp kararını vermek lazım. Ben öyle yaptım en azından.