Hayat

Bir türlü çözemedim seni, anlayamadım.
Anladığımı en çok sandığım anda yanıldım.
Çok kez çözmeye çalıştım.
Ordan baktım, burdan baktım, olmadı.
Vazgeçtim...
Sömürdün lan beni!

Geceler

Dert ortağım, kadim dostum.
Gören göze gün gibi aydınlık,
Göremeyene kapkaranlık,
Bir bekleyiştir geceler.

Serin esen rüzgarıyla,
Sessiz sedasız enginliğiyle,
Örttükleri ve örtmedikleriyle,
Gizemlidir geceler.

Ellerinde büyüdüğüm,
Yollarında yürüdüğüm,
Derinliklerinde düşündüğüm,
Üçüncü ebeveynimdir geceler.

Beni benle başbaşa bırakan,
Derdime derman,
Hislerime tercüman,
Kimselerin kıymetini bilmediği geceler...

Başlangıç

Herşey bir anda başlar...

Bir patlama, bir itme ya da bir çarpma.

Ne belli bir zamanı var ne de bir kalıbı.

Öyle ya da böyle işte.

İnsanın en büyük lanetidir geçmişi ve en büyük hediyesi aynı zamanda.

Öylesine büyük bir güç ki, ya seni yeniden doğuracak ya da yok edecek.

Seçim...

Herşeyini kaybettiğin an, istediğini yapabilmekte özgür olduğun yegane andır.

Yelkenler fora! Sonsuz ufuklara gidiyoruz!

Bazen serüveninin hiç bitmeyeceğini düşünür insan.

Bitmemelidir ki,

Bitmezde...

Bilir misin, insanın yaşadığı, geçirdiği, düşündüğü herşey gözlerine yansır.

O yüzden yalan söyleyemez gözler.

Ondandır ruhunu delip geçmelerim.

Tüm yaşantın bir gecede değişebilir.

Tıpkı bir bakışla değişebildiği gibi.

Kökten ve topyekün.

Göz açıp kapayıncaya kadar yenilenir herşey.

Acı...

Ağzında bir mangal var sanki.

Vücudunda kanayan bazı yaralar.

Normalden daha soğuk bir aralık gecesinde,

Elinde sadece kaybetmişliğin.

Yanılgı...

Derin düşünür insan.

Sadece üzgün olduğunda, işler yolunda gitmediğinde.

Bir çıkış yolu bulmalıdır kendine.

Dipsiz kuyunun dahada dibine inmeden.

Herşey iyiyken düşünmek acı getirir çünkü.

Kendi yarattığın hayallere inanmak tatlıdır.

Dünya üzerinde daha güzel birşey olamaz.

Çünkü senin ütopyan mükemmeldir, sorun çıkamaz.

Güçlü hissedersin hiç hissetmediğin kadar.

Kibir başgösterir, keyiflenirken sen.

Düşüş...

Yalanlara kanmak kolaydır.

Ne kadar inanırsan o kadar şiddetli düşersin.

Yaralarını sararken birşeylere küfredersin.

Zincirleme reaksiyonlar tüm yaşantının anlamını alıp götürürken,

Zamanının olmadığını hissedersin.

Panik...

Nerelerdeydin acaba?

Hangi alemlerde? Hangi yanılgılarda?

Neyden ve neden kaçıyordun?

Ne kadardır böylesin?

Neden susuyorsun?

Niye titriyorsun?

Kimsin sen?

Zamanım yok. Artık çok geç. Lanet olsun böyle dünyaya. Herşey bitti.

Dediğin anda engelleyemediğin bir yutkunma hissi gelir ve zorla yutkunursun.

Çenen titrer, gözlerin buğulanır ve gözlerini kapatmak istersin.

Tüm bunlar bir saniye bile sürmedi.

Değişim...

Zordur, herkes başaramaz.

Farkında değilsin ama bunlar özgürlüğüne kavuşmanın sevinç gözyaşları.

Ağladıktan sonra rahatlaman bundandır.

Ve sen gözlerini yeni bir ana açtığında,

Herşey başlar...